Het binnenland Raleigh Vallen – Voltzberg

Maandagmorgen 24 oktober 6 uur,

pakken voor ons avontuur in “de jungle”: hangmatten, muskietengel, pet, zonnebrand, lakens, kussens, badlakens, zwemspullen, enz.
Het lijkt meer de vlucht naar Egypte :) Niks back-packers gewoon alles mee!

Als we aankomen bij Lilian en Siegfried bel ik nog even naar Marian en Kenneth en we zijn er klaar voor! Het overladen van onze auto in de auto van Siegfried, het kan er gelukkig allemaal in.
Onze reis kan beginnen..

We rijden naar Zanderij nog even boodschappen doen lekkere dingen kopen voor we in de rimboe gaan. Ik loop de winkel in en neem alles waarvan ik denk dat het lekker is .. natuurlijk veel te veel he!!

Na zo’n anderhalf uur rijden over een vuurrode zandweg met kuilen en waterplassen rijden we de“file” in !

Als we uitstappen en kijken wat er aan de hand is blijkt de weg te zijn afgesloten door militairen, we mogen er niet door!

Zondagavond is er een soort “goudoorlog”geweest met 2 dode. Hoewel het gebied waar “gevochten”is ligt aan de andere kant dan wij moeten zijn!

Het is erg warm in de zon en de rij wordt steeds langer. Siegfried kan er niks mee en vindt dit een onbegrijpelijke actie! Er komt politie aanrijden en Siegfried gaat praten en voorstellen of er geen escorte voor ons kan komen, er zijn meer mensen die naar Ralley falls gaan, het kan toch niet zijn dat we terug moeten!!


Ik wacht samen met Lilian in de auto, lekker airco :) Het is zo heet!

Na onderhandelen gaan ze akkoord met het voorstel van Siegfried en Yes … we kunnen verder.

We rijden verder snoepend van de dingen die we gekocht hebben en genietend van de airco, het is een lange weg naar de boot.

Aangekomen bij het opstappunt van de boot, Kwinti dorp genaamd Witagron, moeten we nog even wachtten. Heerlijk zittend in de schaduw op een bankje onder een grote boom, valt mijn bankje om en tot veel lol van iedereen val ik met bank en al achterover op de grond, waarbij mijn knie mijn kin raakt en ja……… auww, gelukkig kan ik er ook om lachen.

Soms is het heerlijk om van het “zwakke geslacht”te zijn als de tassen en koffers van de steiger in de boot geladen moeten worden! Daar zijn wij dames te fijn voor gebouwd:)

Als ze bezig zijn met het laden van de boot zegt een van de jongens die mee varen met ons tegen mij “ik ken jou maar je man zeker” Blijkt het een oude lagere school vriend van Ronald te zijn geweest!
Leuk als je in de rimboe bekende tegen komt, de boot is geladen en varen maar.

Het is zo mooi op het water en de rust is onbeschrijfelijk. Door de rotsen onder water gaat het soms heel langzaam, soms schaaft de bodem van de boot de stenen, en we bewonderen de kapitein om zijn kunde en kennis van de rivier.

Onderweg leggen we even aan bij “Kaaimaneiland” de gids haalt daar dekzeilen op, het is zijn geboorteplaats, en hij beloofd dat we op de terugweg daar een bezoek gaan brengen.
Wachtend op de gids zie ik een vis liggen een mooie blauwe er ligt een bakje van piepschuim overheen, dat vind ik zielig ……… Maar tja, ik snapte het niet, ze hadden die vis gevangen in een plasje in een rots gelegd en het bakje diende hitteschild voor de vis!! Tja..

We varen verder met de onze spullen afgedekt en de zo nu en dan donkere wolken die wel eens regen kunnen brengen zullen onze spullen niet meer nat laten worden.
Verder plonst er onderweg vanaf de kade iets flink groots in het water, kaaiman misschien?
We houden het droog en als we op plaats van bestemming aankomen op Foengoe eiland, het adembenemend mooi!

Het ‘Raleigh Vallen – Voltzberg Natuur Reservaat’ is gelegen aan de Boven Coppename rivier. In 1961 werd het gebied officieel erkend als een Natuur Reservaat en in 1986 werd de omvang van het gebied vergroot. Dit gebied maakt deel uit van het grootste Natuur Reservaat in Suriname en op een na, ook in heel Zuid-Amerika; het zogeheten Centraal Suriname Natuur Reservaat.

Naar schatting is het gebied zo’n 1.3 miljoen hectare groot en is pas in 1998 geheel in kaart gebracht. Het hoofdkwartier is gevestigd op Foengoe eiland.


Er staat een geweldig hoog en groot houten open gebouw, wat kleine hutje en een lang laag gebouw.

Onze medereizigers worden onder gebracht in het grote gebouw zij gaan slapen in hangmatten met muskietennet, en wij hebben ons onderkomen in het lage gebouw waar we ieder een “kamer” hebben het ziet er leuk uit ondanks dat het onderhoud een beetje achterstallig is en het heel summier is. De vloer is van beton ook in de wc/ doucheruimte en wat ons wel verbaasd eigenlijk is het gewoon open allemaal ! er kunnen allerlei dieren gewoon binnen klimmen en vliegen! Gelukkig zijn de bedden voorzien van echte goede klamboes ! Er is een leuk balkon waar je over het water kunt uitkijken. Het is er zo mooi, soela’s en grote keien in het heerlijk stromende water wat heerlijk warm is! Het is een klein paradijsje met heel veel vogels en aapjes.

Ik kan heerlijk genieten van de mooie zonsondergang die een hele speciale sfeer geeft, al is het maar heel even. Sommige van de medereiziger gaan baden in de soela’s.

We gaan eerst eten en dat heeft Lilian allemaal weer perfect geregeld, lekker bruine bonen met rijst, zo lekker zoals zij dat klaarmaakt. Alleen de rijst hoefde nog maar gekookt te worden.
Terwijl we koken en de tafel dekken zien we een hele grote spin boven aan het plafond van de keuken. Iedereen wil hem fotograven. Een vogelspin en een hele grote Hier is het wel een must om niet bang te zijn voor “beestjes”
Padden, mieren en Joost mag weten wat allemaal nog lopen, kruipen en vliegen hier rond. Wij worden er niet warm of koud van en kletsen gezellig met de anderen gasten, een leuke avond en om 11 uur vallen we in een diepe slaap onder onze klamboe.


Dinsdag 25 oktober

Heerlijk geslapen niks gehoord of gemerkt! Het was kwart over 6 toen ik op ons terras mijn eerste sigaret ging roken, Karel sliep nog heerlijk onder zijn klamboe, het was een beetje mistig, wat dan ook weer een hele andere sfeer geeft aan het paradijsje. Ook heel mooi als of het water kookt :)

Siegfried loopt al over het terrein en is bezig met zijn hengel klaar maken. Ik ga Koffie drinken en op de bank aan het water zitten genieten van al het moois wat door het licht steeds anders wordt.
Vandaag gaat er een groep de uitdagende beklimming van de Voltzberg doen.
Hoewel Siegfried Karel steeds heeft geadviseerd om mee te gaan besluit Karel toch gezellig bij ons te blijven. Een beklimming van 250 meter gladde steile berg spreekt mij niet aan! De vorige reis die ik maakte met Ronald, beklom ik een berg en dat was geen 250 meter ik was kapot! Wel gehaald dat dan weer wel, maar met de hitte van nu en de gladheid in de jungle door de regen van de laatste dagen .. mooi niet ! Het is een tocht van 6 a 7 uur.

Wij gaan een andere tocht doen in de boot langs mooie strandjes varen en naar de “Mother falls” een 2-3 uur durende ontspannende wandeling door de jungle met onze lokale gids…. Soudam of zoiets was zijn naam, leuk was hij wel een klein mannetje kleine zwarte dwerg :), hij had een grappige manier van vertellen en uitleggen. Heel attent en zeer voorkomend voor de dames. We moesten ons gedragen als een grote “famiri”familie en op elkaar letten vond hij. Hij legde veel uit met veel humor zodat er veel te lachen viel naar de Moedervallen.

In het verkoelende water van de Manari vallen lekker relaxen en tot rust komen.


Onze gids nam mij mee naar de plek waar de sidderalen zich ophielden. De rest van de groep ligt in de soela en ik zit aan de kant “sigaret he!” de gids rookt ook en wij springen over de keien om bij de plek te komen. Hoewel niet haarscherp maar wel duidelijk zie ik 5 grote sidderalen bij een steen order water. Ze schijnen zoveel stroom af te kunnen geven dat je echt een “vreselijke schok kunt krijgen! Als de rest van de groep later naar de plek gaan zijn ze verdwenen! Waar roken al niet goed voor is:)
Het is heerlijk om daar zo te relaxen… als we teruggaan omdat de boot ons komt ophalen is het een stuk minder ver (hi hi) We varen terug en het blijft een wonder om te zien hoe de kapitein manoeuvreert .

We eten wat en Karel hangt met de perfect knoop de hangmat in de boom, ik kruip er in en kijk hoe Karel de aapjes voedert vanuit mijn wiegende rustplaats. Het is zo mooi ze komen met hun kleintjes uit zijn hand eten ! Echt om de beurt wat nemen en weer de boom in dan komt de volgende.

We wandelen nog wat en Karel en Siegfried gaan nog even naar de “Strip”het “vliegveld”
En ik en Lilian liggen heerlijk in het water gratis massage.

We koken nou we… Lilian en het is weer een heerlijke maal, terwijl onze “bosspin”ons weer gade slaat vanuit een blad aan het plafond. We praten met de groepen over wat we allemaal hebben gedaan en gezien vandaag, leuke gezellige verhalen. Het was voor hun een hele zware dag geweest en zelfs de jonge mannen hadden het moeilijk gehad op naar de top van de berg!

Het is tijd om te gaan slapen .

Woensdag 26 oktober

Weer vroeg wakker en ik kan het niet laten weer foto’s te maken, ik zou het liefst alles willen fotograven om zeker niks te missen van al dat moois.

Ook vandaag is het dauwig en hoor ik allerlei dieren , en vogels mij beneemt het de adem, heel mystiek.

Vandaag vertrekken we hier rond 12 uur om naar de opstapplaats van een paar dagen geleden te gaan.
Het is erg warm, en we pakken en sjouwen de spullen weer naar de boot, (gelukkig veel minder dan de heen reis omdat we veel hebben opgegeten)

Gewapend met pet en zonnebril, varen jongens, heerlijk! We leggen aan bij de geboorteplaats van onze gids, Kaaiman eiland, het wordt niet echt meer bewoont als dorp alleen nog voor vakantieplaats van de oude bewoners. De gids heeft het plan om zijn dorp te gaan promoten voor toeristen en zo de oude mensen die er graag langer zijn een inkomen te bieden.

De oude hutjes, de mensen het is een goed beeld van hoe het was en wat een rust!
De binnenlandse oorlog heeft veel kapot gemaakt voor Suriname, de dorpen werden leeg geroofd en de mensen vluchten weg, en nadat ze in de stad te hebben gewoond was het niet meer mogelijk om terug naar “toen “te gaan De oorlog heeft zo’n 8 jaar geduurd !!

We krijgen fruit mee uit het dorp wat we opeten onderweg in de boot.

Aangekomen bij de steiger gaan we weer uitladen!! En afscheid nemen van de groep.

Het was een hele plaats en vele mooie herinneringen !

Wordt vervolgt